مقایسه ۳ شیوه ی تمرین اینتروال هوازی برعملکرد فوتبالیست های نوجوان

زمینه و هدف: احتمالا استفاده از برنامه های تمرینی مختلف می تواند بر عملکرد ورزشکاران تاثیرات متفاوتی داشته باشد. هدف  تحقیق حاضر مقایسه­ی تاثیر سه شیوه­ی تمرین اینتروال هوازی بر عملکرد فوتبالیست­های نوجوان بود. مواد و روش­ها: به همین منظور، 27 فوتبالیست نوجوان به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه مساوی شامل: 1) تمرین اینتروال دایره­ای نوع یک، به صورت سه وهله ی3 دقیقه­ای تمرین اینتروال و دو دقیقه استراحت فعال بعد از هر وهله، 2) تمرین اینتروال دایره ای نوع دو، به صورت نه وهله 1 دقیقه­ای تمرین اینتروال و 30 ثانیه استراحت فعال بعد از هر وهله و 3) تمرین دویدن اینتروال سنتی، به صورت سه وهله 3 دقیقه­ای دویدن مداوم  با دو دقیقه استراحت بعد از هر وهله، تقسیم شدند. برنامه تمرینات به تعداد سه بار در هفته و به مدت 6 هفته با شدت 65 تا 75% ضربان قلب بیشینه انجام شد. یافته­ها: تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، نشان داد که میزان  v02max در گروه تمرین اینتروال دایره ای نوع (1) و دویدن اینتروال سنتی افزایش معنی­دار پیدا کرده است، اما در گروه  تمرین اینتروال دایره ای نوع (2) افزایش معنی داری مشاهده نشد.  هر سه نوع تمرین، باعث افزایش معنی­دار مسافت­های طی شده در آزمون عملکردی هاف گردید اما تغییر معنی­داری در میزان لاکتات خون آزمودنی­ها ایجاد نکرد. بحث و نتیجه­گیری: به نظر می­رسد بهتر است فوتبالیست­های نوجوان برای بهبود عملکرد ورزشی خود از تمرین­های اینتروال دایره ای نوع (1) و یا دویدن های اینتروال سنتی استفاده کنند.